Emsile.Com

Fatih Camii, Emsile.com, Sarf, Nahiv, Fıkıh, Hukuk, Mantık ilimleri

Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 6/2 Spring 2011, p. 713-724, TURKEY
ÖZET
Şeyhülislam Hoca Sa’dettin Efendi’nin -babaları gibi şeyhülislamlık
makamında bulunan iki oğlundan biri olan- küçük oğlu Hocazâde Es’ad
Efendi, Osmanlı tarihinde önemli olaylara sahne olan bir dönemde (1615-
1622 ve 1623-1625) şeyhülislamlık gibi mühim bir makamı temsil etmiştir.
Devlet idaresinde etkili konumumun yanında, eli kalem tutan bir müellif /
aydın olarak önemli bir sima olması onu ve eserlerini mühim kılmaktadır.
Es’ad Efendi, Firdevsî ve Hâfız ile birlikte İran edebiyatının üç büyük
temsilcilerinden biri kabul edilen Sa’dî’nin şark klasikleri arasına girmiş eseri
Gülistân’ı, Gül-i Handân adıyla Tükçe’ye tercüme eden ilk mütercimlerden
biridir. Ayrıca Gülistân-ı Şemâil adıyla kaleme aldığı manzum şemâili, Kasidei
Bürde Tahmisi ve cuma gününün önemini ve faziletlerini anlattığı Fezâil-i

NAÎLÎ SALİH EFENDİ AND HIS VERSE COMMENTARY WHICH IS
NAMED KENZ-İ NASÂYİH
Özet
Kaynaklarda Nâilî-i Cedîd olarak geçen Manastırlı Hoca Nâilî Sâlih
Efendi (1823–1876), Klâsik Edebiyatın son devrinde yetiĢmiĢ bir
Ģâirdir. Encümen-i ġuarâya mensup oluĢu ona ayrı bir değer
kazandırmaktadır. ġâirin biri Divan ve diğeri Kenz-i Nasâyih olmak
üzere iki eseri vardır.
Kenz-i Nasâyih, Ferîddüddîn Attâr’ın Pend-nâmesine yazılmıĢ
manzum bir Ģerhtir. ġârih, eserini Mısır’da yazmıĢtır. Eser, her bir
Farsça beytin beĢ Türkçe beyit ile Ģerh edilmesi esasına dayanır. 901
adet Farsça beytin bulunduğu Pend-nâme 4505 adet Türkçe beyit ile
Ģerh edilmiĢtir. Eser 1875 yılında telif edilmiĢ olup iki yıl sonra yani
1877 yılında Bulak Matbaası’nda basılmıĢtır. Bu makalede Kenz-i
Nasâyih’i ilim âlemine tanıtmaya çalıĢtık.
Anahtar Kelimeler: Nâilî Salih Efendi, Kenz-i Nasâyih, ġerh.
ABSTRACT
Manastırlı Hoca Nâilî Salih Efendi (1823-1876), who is known as

Özet: Çağımızda “Farsça” adıyla bilinen Yeni Farsça, Orta Farsça’nın ve o da,
Eski Farsça”nın devamıdır. Eski Farsça; eski İran dillerinden biri, eski İran dilleri
de, Hint-Avrupa dilleri ailesinin üyeleridir. Eski Farsça, Ahâmenişler döneminde,
Eski İran’da kitabe yazımında kullanılmış olan çivi yazısıyla yazılan dilin adıdır.
Fars bölgesinde ortaya çıkarılan yazıtların önemli bir kısmının, söz konusu
dönemlerde yaşamış eski Fars kabilelerinin diliyle yazılmış olmasından dolayı bu
dil bu isimle anılmaktadır. Bu yazıtların dilleri, günümüz Farsça’sının en eski
şeklini ve temellerini oluşturmakta, dolayısıyla Eski Farsça çivi yazılı kitabeleri,
Fars dilinin en eski yazılı belgeleri olarak kabul edilmektedir.
İslâm öncesi çağlarda İran’da egemen olmuş Ahâmenişler (MÖ. 550-330)
zamanında devlete ait belgelerin, eski dünyanın önemli merkezlerinden Pasargard,
Şûş ve Babil şehirleriyle Medler’in ilk başşehri olan Hemedân’da saklandığı

Merkez personelin taşraya atanması

1) Dört yıllık dinî yüksek öğrenim görmüş ve Başkanlık merkez teşkilatında;

a) Daire başkanlığı ve dengi veya daha üstü görevlerde çalışmış olanlar il müftülüğüne, dini yüksek ihtisas veya eğitim merkezi müdürlüklerine,

b) Diyanet işleri uzmanlığı ile Din İşleri Yüksek Kurulu uzmanlığı görevinde en az beş yıl çalışmış olanlar il müftülüğüne,

c) Mushafları İnceleme ve Kıraat Kurulu üyeliği ve şube müdürlüğü görevlerinde en az üç yıl çalışmış olanların il müftü yardımcılığına, ilçe müftülüğüne veya vaizliğe, bu Yönetmelikte belirtilen diğer şart ve nitelikler ile grup ve sınıf şartı aranmaksızın atanabilirler.

(2) Merkez teşkilatı birimlerinde tecrübe edinmiş personel ile norm kadro fazlası personel, ihtiyaç durumları gözetilerek taşra teşkilatında görevlendirilebilir veya buralara atanabilir.

I. Hayatı ve Kişiliği
Afgan asıllı İran şairi Seyyid Ahmed-i Pîşâverî 1260/1844 yılında bugün Pakistan sınır­ları içinde bulunan Peşâver (Pîşâver) civa­rında bir köyde dünyaya geldi. Bazılarına göre; Afganistan ile Peşâver arasındaki bölgede yer alan bir dağ eteğindeki bir köyde, birtakım araştırmacılara göre ise, Peşâver şehrinde doğduğu söylenirse de, ikinci görüş daha doğrudur. Tezkire yazarlarının bir kısmının, onun doğum tarihi olarak 1255/1839, 1257/1841 yıllarını da ileri sürmelerine rağmen Seyyid Ahmed, 1260/1844 yılında dünyaya gelmiştir. [1]

Muzari Fiil Edatları
لِ : (Lâmı Tâlil) Muzari fiilin başına gelen 'Li' harfi; içinlik anlamı katar ve muzari fiili nasbeder.

Normal fiilleri fetha ile nasbeder, "Ef'âlul Hamse"leri 'nun' harfinin gitmesi ile nasbeder.

لِتَنْصُرَ <-- تَنْصُرُ

لِتَنْصُرا <-- تَنْصُرانِ

لِتَنْصُرُوا <-- تَنْصُرُونَ

لِتَنْصُرِي <-- تَنْصُرِينَ

لِتَنْصُرا <-- تَنْصُرانِ

لِتَنْصُرْنَ <-- تَنْصُرْنَ (değişmez)

خَرَجَ حامِدٌ مِنْ الفَصْلِ لِيَشْرَبَ الماءَ : Hamit su içmek için sınıftan çıktı.





أَنْ : Muzari fiilin başına gelen 'En' harfi; mek, mak anlamı katar ve muzari fiili nasbeder.

أنا أُرِيدُ أَنْ أجْلِسَ ھنا : Burada oturmak istiyorum.

Öncesindeki edatlar kullanılmayabilir;

أَعُوذُ بِاللهِ أَنْ أَكُونَ مِنْ الكَاذِبِينَ 'min' düşmüştür aslı şöyledir --> أَعُوذُ بِاللهِ مِنْ أَنْ أَكُونَ مِنْ الكَاذِبِينَ

Eğer emir fiilinin önüne gelirse 'Tefsir En'i olur, "diye" şeklinde tercüme edilir.

İşitme Engelliler İlkokullarının 1.sınıflarında 2015-2016 eğitim öğretim yılından itibaren okutulacak olan Türk İşaret Dili Dersi (1. Sınıf) Öğretim Programı, Talim ve Terbiye Kurulunun 29. 07. 2015 tarih ve 67 sayılı Kararı ile kabul edilmiştir.

İşitme engelli öğrencilerde ana dil yoksunluğundan dolayı ortaya çıkabilecek dilsel, bilişsel ve sosyal-duygusal yetersizliklerin giderilmesi ve iletişim becerilerinin geliştirilmesi, öğrencilerin yaşadıkları kültürü, sosyal ve doğal çevreyi tanımaları amacıyla hazırlanan Türk İşaret Dili Dersi (1. Sınıf) Öğretim Programı, İşitme Engelliler İlkokulu 1. sınıfları için haftalık 2 ders saati üzerinden kurgulanmıştır.